...

Seni nasıl çok sevdiğimi dağlara haykırdım hep.
Sen duymadın sesimi bunca yıl,
Belki dağlar, ovalar duyar diye beni,
Sesim kısılana kadar hasretimi kustum doruklarına..
Derdimin ortağı oldu dağlar!
Ağladım, ıssız bir mağara karanlığında günlerce,
Kalbin sığınak olmadı sevdama,
Toprak altı sessizliğine sığındım bende,
Belki yedi uyurların nefesinde ısınır diye yüreğim.

Sen bilmiyorsun tabi!
Adını kazıdığım kayın ağacının gövdesine yaslanarak seni düşlediğim günleri..
Gökyüzü şahittir düşlerime.
senli hayallerime perde oldu yıllardır.
Gökyüzüne sorun beni..
Kefil olmazsa aşkıma namerdim.
Sen bilmiyorsun tabi!
Hayalde olsa evimizin planlarını toprağa çizdiğimi,
Her odasına bir ömürlük huzur sığdırdığımı bilmiyorsun tabi..
Toprak şahittir niyetime,
Yuva kurma hayallerime dayanak oldu yıllardır.
Toprağa sorun beni..
Kefil olmazsa samimiyetime namerdim.

Her gece çoban Ahmet'in çaldığı kavalın sesiyle hüzünlendim.
Nasıl da dertli dertli çalıp ağlatırdı kavalı,
derdime ortak olurdu her gece..
Ve her seferinde beni de ağlatmayı başarırdı,
gönlü hoş olasıca bu çoban..
Babam görse bu ağlamaklı halimi,
"Soyhaya bak hele,
Erkek adamda ağlarmıymış hiç!" Der, ve kızardı kesin bana.
Derdimi de anlatamazdım nasıl olsa..
Bu yaşta babamdan bir de kötek yemek,
Ağır gelirdi delikanlı yüreğime..
İyi ki görmedi gözlerimin ıslak ihanetlerini.

Neden anlattım ki şimdi bunları sana.
Uzaklarda öten baykuş sesinden başka bir ses daha olsun diye mi?
Seninde başını ağrıttım yine,
Dün ve dünden önceki sitemlerim gibi, kafanı şişirdim iyice,
Hakkını helal et olur mu?
Tutamadım yine gönlümden taşan hisleri,
Ey karanlığını örtü bilip yıldız yıldız gözlerine dert yüklediğim gece, hakkını helal et bana..

Gönlün var mı bende bilmiyorum,
yoksa başka bir gönüle mi kondu gözlerin?
Ne olurdu yani gönderdiğim mektupların birine cevap verseydin.
Gönlüm var deseydin mesela,
Ya da sende gönlüm yoktur deseydin.
Bir daha mektup filan gönderme diye iki kelime kelam etseydin
ne olurdu yani..
Beni böyle merakta, arafta, karanlıkta bırakmasaydın keşke..

Bir gün beni bu bilinmezlikten kurtarır mısın? Bilmiyorum.
Bir gün beni sever ve bağrına basar mısın, bilmiyorum.
Ya da uzaklarda, dağların ötesinde bana gönül vermiş aptal bir aşık vardı der gülüp geçersin belki de..
İçinden neler geçiyor Allah bilir.
zamanın ve mekanın sahibi olan
Yarattığının aklından ve gönlünden geçenleri bilmez mi?
Bilir tabi! Tıpkı benimde gönlümden geçenleri bildiği gibi.
Allah şahit, çok sevdim seni..
Bana gönül versen de, vermesen de, yine de seveceğim elbet.
Bana gelsen de kabulüm, gelmesen de...
Varlığından çok yokluğunu sevdim çünkü.

Sözün özü, sitemin kısa olanı makbuldür.
Herşeyin fazlası kalbe zarardır demiş eskiler.
Gök şahittir bana, toprak şahittir.
Alın yazım da adın yokmuş demek ki.
Tanrı kelamıdır, elbet bir bildiği vardır der susarım.
Akıl sır ermez onun işine, bilirim!
Varsın kavuşmak olmasın sonunda, ben seni sensiz de severim.
Ben seni sensiz de severim.

Şiir: Burhan Çay
Sebebin Bendim - Giftos Leo Şiirleri