Dağcılık Stilleri, Kuralları, Tarihi

Dağcılık Stilleri - Kuralları - Tarihi

Dağcılık sporu kendi içinde bazı stillere ayrılır. Bu stilleri ise hedeflenen nokta ve dağa tırmanma süresi belirler.


Alpin Stil

Maceracı ruhların tercih ettiği Alpin stil doğal yöntemlerle yapılır ve “Temiz Tırmanış” olarak adlandırılır. Dağa tırmanmada hafifliğin ve hızın ön planda olduğu bu stilde hedef doğrudan zirvedir.

Doğa Yürüyüşü (Hiking)

Sabah çıkılıp akşam inilerek kamp yapmadan geçirilen günübirlik doğa yürüyüşüdür.

Kamplı Yürüyüş (Trekking)
Doğada yürüyüş sonrasında kamp yapılarak konaklanan tamamlanan dağcılık sporudur.

Expedition

Araştırma gezileri, zirveye yapılan tırmanışlar ve uzun süreli kamp yapılan dağcılık stilidir.

Dağcılık Tarihi

18. ve 19. yüzyılda zenginlerin kendi hayatlarından sıkılması ve farklı maceralara yönelmesi ile ortaya çıkan dağcılık, 20. yüzyılın başlarında tüm dünyanın ilgisini çekmiştir. Dağcılığın spor olarak sayılması ve uluslararası standartlarda yapılması 1931 yılında Cenevre’de Uluslararası Dağcılar Birliği’nin (UIAA) kurulması ile gerçekleştirmiştir. Türkiye’de ise dağcılık sporu İngiliz bir dağcının Erciyes Dağı’na tırmanması ile başlamıştır.

Dağcılık Terimleri

Doğa oluşumlarının, dağcılık malzemelerinin ya da tırmanma sırasında yapılan hareketlerin dağcılık jargonunda bir karşılığı bulunur. Grup halindeki tırmanışlarda ekip liderlerini daha iyi anlamak ve yürüyüşlerde rahat etmek için bazı kelimelerin bilinmesinde fayda vardır.

Kolu çatlağa kilitlemek: Oluşan dar kaya çatlağına tutunma yöntemini tanımlar.

Yükseltici: Tırmanma ipini tutmaya yarayan ve kendini çektikten sonra ip boyu yerinin kolayca değiştirildiği alettir.

Karabina: Açık hali ile kanca, kapalı hali ile halka işlevi gören bir çeşit köstektir.

Ninja ayakları: Ayak tabanının bir sonraki adımda kasıtlı olarak sessiz ve hassas şekilde yerleştirilmesidir.

Nivelman: Belirlenen iki nokta arasındaki yükseklik farkını tanımlamak için kullanılır.

Dağcılık Düğümleri

Kamp yaparken, odun vb. eşyaları taşırken ya da tırmanırken halatlara ihtiyaç duyulur. Amacına göre ise bu halatlarda farklı düğüm çeşitleri vardır. Sekizli düğüm dağcılık sporunda en çok kullanılan düğümdür. Çeker gücü en kuvvetli olan bu düğüm istenildiğinde kolayca sökülür. Aynı veya farklı kalınlıkta ip varsa bu ipler çift balıkçı düğümü ile bağlanabilir. Tırmanma ya da inişte kullanılan ana ip üzerine bağlanan pursik düğümü ise kişi kendini bıraktığında olduğu noktaya sabitlenir. Yük anında kilitlenen pursik düğümü dağcıyı emniyete alır.

Dağcılık Kuralları

Yaz ya da kış olsun dağda hayatta kalabilmek, ekibin güvenliğini riske atmamak için bazı kurallara uyulması gerekir.

Tırmanılacak bölgeyi iyi bilen kişinin lider olarak grup başında olması gerekir.
Tek sıra halinde, her kişi arasında 5-6 adım mesafe olacak şekilde yürünür.
Yürüyüş temposu ekibin en yavaş yürüyen kişisine göre ayarlanır.
Tırmanma boyunca taşınacak eşyalar en kötü hava şartları düşünülerek hazırlanır.
Eşyaların grupta dengeli bir şekilde bölüştürülmesi gerekir.

İstasyon Kurma

İstasyon; tırmanışta emniyet alan, ip inişlerinde kullanılan sabit emniyet noktalarını içeren ve yük çeken bir güvenlik sistemidir. Emniyetsiz bir düşüşü engellemek için sağlam istasyon kurmak hayati bir önem taşır ve bu yüzden de istasyonlar kök salmış bir ağaç veya sağlam bir kaya çıkıntısına kurulmalıdır. Emniyeti kuracak dağcının, bağlanacak yeri kontrol etmesi ve yükü kaldırma oranını iyi ölçmesi gerekir.


Alıntı : flypgs.com